napsterleard

daha küçüktük, dünyanın nasıl bir yer olduğu erdemine nail değildik, savaşlar oluyordu, insanlar ölüyordu, açlık, hastalıklar kol geziyordu

yıllar geçiyordu, büyüyorduk, hep beraber büyüyorduk, bakıyorduk etrafa, gözlüyorduk dünyayı, biz büyüyorduk

bir şeyleri fark etmeye başlıyorduk, bazı şeyleri anlıyorduk, ailemiz vardı, babamız, annemiz belki de kardeşimiz, ablamız, abimiz vardı, insanların birbirlerine ihtiyaçları vardı, yalnızlık zordu, yalnız kalınca korkuyorduk, ağlıyorduk belki de, birilerine ihtiyacımız vardı..

okullara gidip geliyorduk,öğretmenlermiz vardı,komşularımız vardı, akrabalarımız vardı, karşı cins vardı bir de, onlar farklıydı, bir şeyler hissetmeye başlıyorduk, derslerde bilgiler öğreniyorduk, bir de bir şey daha vardı; hani insanların birbirlerine ihtayacı vardı ya biz dostluklar kuruyorduk bazı şanslılar da karşı cinsle ilişkiler kuruyordu, şanslılardı çünkü herkes kuramıyordu, yapamıyordu, beceremiyordu, açılamıyordu nedendi bilenmez..

şanslıydılar çünkü mutluydular, yalnız değillerdi, sıkılınca konuşacak beraber gezecek birilerini bulmuşlardı hangi saatte aramış olsalar da yanıt alabilecekleri birilerini bulmuşlardı. diğerleri kızıyorlardı onlara kendi cinsinden olanlarla gruplaşıyorlardı kendi kendilerine oynuyorlardı zaman geçiyorlardı ama hep evlerine döndüklerinde unutuyorlardı, bir şey geliyordu akıllarına ben yalnız mıyım? derse veriyorlardı kendilerini ya da bir spora, ya da başka bir şeye bilgisayara mesela..yok muydu peki hem şanslı olup hem de derse veren kendini belki de spora vardı elbet ama yoktu fazla, azdı sayısı

şanslı olanlar mutluydular geçici mutsuz oldukları oluyordu ama yalnız değillerdi en azından belli bir süre, yalnızlık çekmiyorlardı bazı zamanlar. şanslı olanların artıyordu kendine güveni, tuttuklarını koparıyorlardı, göz açtırmıyorlardı, seviniyorlardı sevgi dolu sözler duyunca birilerinden

diğerleri ders çalışıyordu mesela kendilerini güvende hissettikleri konu dersti, derste gelsindi gösterirdi gününü şanslı olanların, ezerdi onları, gösterirdi günlerini ama olmuyordu yapıyordu aslında dersi anlıyordu fenden bilimden ama bir şeyler eksikti, bedeni başka bir şey istiyordu, sadece ders için mi yaratılmıştı o? fark etmemiş miydi karşı cinsi, neden yaklaşamıyordu karşı cinse nedendi, nedendi bilinmez

dersten başka yapacak bir şeyler arıyordu, belki karşı cinse daha yakın olabilecek bir şeyler dans mesela evet evet danstı giriyordu dansa, dans edecekti belki de folklor folklor daha iyiydi dans yoktu zaten tango, latin yoktu. asıl amacı dans etmekti aslında karşı cinse karşı olmak değildi o derinde bir yerlerdeydi kaçıyordu saklanıyordu onlardan utanıyordu sıkılıyordu yapamıyordu halbuki vardı onun içinde de bir şeyler, haykırmak istiyordu bazı şeyleri yapamıyordu, bir de karşı cinsten ilgi görüyordu bu ara, ilgileniyorlardı onunla, napacağını bilemiyordu, korkuyordu belki yalnızlığından alıkoyalardı onu, çıkarırlardı onu kabuğundan başka dünyalara sürüklerlerdi

iyice derslere veriyordu kendini, derslere çalışıyordu harıl harıl hem de, yılmadan sıkılmadan, aslında sıkılmıyor muydu sıkılıyordu elbet ama çaresiz.. ailesi onunla gurur duyuyordu, mutluydular ondan, öyle bir evlat sahibi olmaktan, başarılarına başarı ekliyordu, birçok ödül alıyordu, mutlu oluyordu belki de ama paylaşamıyordu mutluluğunu, sevinemiyordu yeterince, ailesi aslında seziyordu ondaki mutsuzluluğu ama anlatmıyordu o derdini açılmıyordu fazla ailesine, nasıl desin ki anlatsın ki derdini; ne desin? iyice içine kapanıyordu.. aslında ters yönde giden gemide doğru yönde gitmeye çalışan bir yolcu gibiydi, dışarı açılmaya çalıştıkça içine kapanıyordu

bir de şanslı olanlardan çokta başarılı olanlar vardı, onlar da yapıyordu bazı şeyleri, güveniyorlardı kendilerine, tuttuklarını koparıyordu bazıları, gıpta ediyordu onlara nasıl yapıyorlardı nasıl becerebiliyorlardı, hem hayatla dalga geçiyorlardı hem de başarılı oluyorlardı hayret bir şeydi ilginçti ama çaresizdi yoktu çaresi

büyüyordu artık kendisi yaklaşmaya çalışıyordu karşı cinse bir şey yapmaya çalışıyordu artık, konuşmaya çalışıyordu belki ama artık çok mu geçti ne yapamıyordu beceremiyordu tam anlamıyla anlatamıyordu derdini kimseye, yalnızdı ağlıyordu bazı zamanlar yoktu mutlu olabileceği kimse, mutluluğunu payşalabilceği kimse, oluyordu aslında birçok arkadaşı elbet karşı cinsten oluyordu ama istediği o değildi aslında çok şey mi istiyordu belki evet belki hayır ama olmuyordu derslere veriyordu kendini dersleri yalnız kaldığında sığınak olarak görüyordu biliyordu yoktu duyguları dersin ama vardı kendisinin duyguları, yeterdi.. *